Yüzer yapılar, su üzerinde sabit kalabilmek için bağlama sistemleri gerektirir. Su seviyesi, gelgitler, akıntılar, vb. Sudaki herhangi bir nesneyi hareket ettiren birçok faktör vardır. Bu etkenlerden korunmak, su üzerinde güvenli ve stabil kalabilmek için çeşitli bağlama yöntemleri kullanılmaktadır.
Mooring; bir gemi, tekne, yüzer iskele veya yüzer yapıların, su üzerinde sabit kalabilmesi için zincirler yardımıyla ve tonozlarla deniz tabanına bağlanması işlemidir. Bu işlem, geminin su üzerinde hareketsiz kalmasını sağlar. Mooring, birçok nedenle gereklidir; örneğin rüzgar, dalga, akıntı, vb. nedenlerle geminin veya yüzer bir yapının savrulmasını önlemek için kullanılır.
Temel olarak su tabanı veya kıyı şeridine sabitlenen yüzer iskeleler, mooring yöntemleri kullanılarak su tabanına sabitlenen yapılardır. Pontoonlar da gemiler ve tekneler gibi mooring sistemlerine ihtiyaç duyarlar. Sabitlemede genellikle zincirler veya halatlar kullanılır.
Mooring çeşitleri, yüzer yapının boyutlarına, tonajına ve saha operasyon bölgesindeki çevresel koşullara ve batimetrik raporlara göre değişiklik gösterebilir. Genellikle kullanılan mooring yöntemleri şunlardır:
Bu tip bağlama, yüzer yapının bir noktasından tek bir zincirle (yada çelik veya kompozit halatla) sabitlenmesidir. Genellikle küçük tekneler veya römorkörler için kullanılır.
Bu tip bağlama, yüzer yapının birden fazla noktasından zincirlerle (yada çelik veya kompozit halatlarla) sabitlenmesidir. Çok noktalı bağlama, yüzer yapının dengeli bir şekilde sabitlenmesini sağlar ve genellikle pontoonların bağlama şeklidir.
Bu tip bağlama, yüzer yapının birden fazla noktasından zincirlerle (yada çelik veya kompozit halatla) sabitlenmesidir. Zincirler, geniş bir açıyla yüzer yapıya bağlanır ve kuvvetin geldiği yöne karşı direnç kazanılır. Genellikle çok büyük yüzer yapılar için kullanılır.
Bu tip bağlama, yüzer yapının hareketli bir sistemle sabitlenmesidir. Bu sistem; dalgalara, suların alçalıp yükselmesine veya akıntılara karşı, yüzer yapı pozisyonunun dinamik olarak dengede tutulmasını sağlar. Çok geniş yüzer yapılar ve büyük gemilerde kullanılır. Genellikle deniz altı araştırma gemileri veya denizcilikte çevre dostu alternatifler için kullanılır.
Mooring hesaplamaları, yüzer yapının boyutları, liman koşulları, etkiyen kuvvetlerin yönü ve şiddetleri, rüzgar ve dalga koşulları gibi faktörlere göre yapılır. Bu hesaplamalar için çeşitli formüller kullanılabilir.
Yanlış yapılan bir mooring işlemi veya yetersiz bağlama ekipmanı, gemi veya yapıların yön değiştirmesine veya hareket etmesine neden olabilir.
Mooring, yüzer yapıların güvenliğini sağlamak için hayati öneme sahiptir. Bu da yapılarla çarpışma riskini artırabilir ve zarar görmesine neden olabilir.
Beton bloklar, en yaygın kullanılan anchoring çeşitlerinden biridir. Uygun boyutlarda önceden hazırlanan bloklar bazen tek bazen de birden fazla olarak yerleştirilirler. Yumuşak zeminlerde zamanla dibe gömülerek tutunmaları artar. Suyun içersinde ağırlığını %45’ini kaybedeceğini unutulmamalıdır.
Genellikle kalıcı demirlemede kullanılır. Şekil olarak mantara benzediği için bu isimle anılmaktadır. Balçık-çamur zeminlerin olduğu yerlerde dibe atılır zamanla ağırlığından dolayı neredeyse tamamı gömülür. Bu şekilde tamamen gömülmüş bir mantar çapa, yaklaşık kendi ağırlığının 10 katı kadar bir tutunma sağlar.
Dor-Mor çapası, suyun dibine yüksek hızla ulaşan ve dibe derinlemesine gömülen bir yöntemdir. Ağırlığının yaklaşık 10 katı kadar tutma gücüne sahiptir. Piramit şeklinden dolayı gömüldükçe emme etkisi artar.
Vidalı kemer çapalama sistemi, yüzer yapıların güvenli ve güçlü ankrajını sağlayan yüksek ağırlıklı blok ankraj yöntemine alternatif bir yöntemdir. Deniz tabanındaki vidalama hareketi, ankrajı deniz tabanında sıkı tutar ve yapının hareket etmesini engeller.
